Ik kan je niet beschrijven hoe erg ik naar dit weekend heb verlangd. Vandaag had ik mijn laatste examen en ben er nu vanaf. Aanstaande vrijdag heb ik wel die rekentoets, maar daar hou ik me even niet mee bezig. Dit weekend hoef ik even niks te doen aan school.



De examenstress had toch een grote impact op me. Ik heb eetbuien gehad, ik heb gehuild... ik kreeg de drang om mezelf te pijnigen en begon mezelf weer als een monster te zien. Ik probeerde niet in de spiegel te kijken en het moment dat het toch gebeurde.. barsten ik zowat in tranen uit.  Dit liet me in zien dat ik nog steeds heel veel moet doen. Nog steeds heel veel aan mezelf moet gaan werken.

Maar ik zet door. Ik laat me niet tegen houden. Ik ga mijn doelen halen. Ik ga aan iedereen bewijzen dat ik het wél kan. Ik ga stoppen met me de hele tijd te vergelijken met andere en focussen op wat ik wel heb en wat ik wel kan.

Toen ik mijn theorie van mijn auto steeds maar niet haalde, zag ik het hopeloos in. Ondanks dat ik leerde en een 3 daagse cursus had gevolgd.. bleef ik steeds zakken. Maar gaf ik op? Nee. Ik haalde hem pas bij de 4e/5e keer. (Weet niet zeker of het 4 of 5 was). Het duurde even, maar ik haalde hem.

Hetzelfde geld voor mijn rijbewijs. Ik haalde hem bij de vierde keer pas. Ondanks dat ik meer dan 70 uur les had genomen. Ook hier gaf ik niet op!

Waarom zou ik dan opgeven met afvallen? In november heb ik mijn 3 jaar jubileum dat ik ermee mee bezig ben. Ik hoop in november dan toch wel mijn doel te hebben bereikt en dat ik na 3 jaar met ups maar helaas heel veel downs eindelijk dit hoofdstuk te kunnen afsluiten in mijn leven en met een nieuw hoofdstuk te kunnen beginnen. ''Op gewicht blijven - aankomen in spieren - nog wat vet kwijt raken - stap voor stap zelfverzekerde te worden.''

Tot nu toe is het nog alleen maar een fantasie... maar ik hoop dat het moment echt gaat komen en dat ik aan een nieuw hoofdstuk kan beginnen. :)